Per trein van Waarloos naar Kontich

Onder verdwenen bruggetjes

Honderd jaar geleden was Kontich een druk knooppunt voor het treinverkeer: er liep 17 kilometer spoor door onze gemeente!  In 1905 werd de “diepe route” gegraven en twee jaar later werd deze verbinding tussen Mechelen en Antwerpen-Zuid in gebruik genomen.  Voor het reizigersverkeer heeft deze lijn nooit een belangrijke rol gespeeld en ook het goederenvervoer heeft nooit de omvang bereikt die oorspronkelijk voorzien was.  Tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden de Duitsers de lijn zelfs opgebroken, maar in 1920 werd ze opnieuw opengesteld. De laatste trein moet in 1969 voorbijgekomen zijn.  In de jaren 1970-71 werd de diepe route weer opgevuld en werden ook de bruggetjes gesloopt, waarvan de Kring voor Heemkunde de foto’s bewaard heeft.

Het traject kan vandaag nog grotendeels gevolgd worden.  Als de trein van Mechelen kwam passeerde hij het stationnetje van Waarloos aan de Beekboshoek: de oude bedding is nu natuurreservaat.  Dan reed hij onder de brede brug van de Mechelsesteenweg ...

Spoorwegbrug over de Mechelsesteenweg, vroeger ... ... en nu

... en even verder onder de smalle bruggetjes van de Reepkenslei ...

... en de Kruisschanslei.

Hier is het spoortraject een lang wandel- en fietspark geworden.

Vervolgens krijg je een beeld van de smalle overgang aan de Drabstraat.

Je kijkt hier richting Sint-Rita, links zie je de eerste huizen van de Keizershoek, het lage huis rechts is nu afgebroken.  Van de drukte die hier nu op het spitsuur heerst, is nog niks te merken!

De volgende foto is genomen aan de “Nieuwe Lei”, zoals de Rubensstraat eertijds genoemd werd.

Hier beneden was een tijd lang een stopplaats.  In 1929 werd die verplaatst naar de Molenbossen nabij de Groeningenlei (waar de zesde brug lag).

Waar ooit de Groeningenlei over een spoorlijntje moest ... ... ligt nu een brug over de E19

Vlakbij was ook de kruising met de lijn naar Boom. Langs dat spoor lagen de “beerputten”, verzamelkelders voor drek uit de stad.  Hier konden de boeren de nodige bemesting voor hun akkers komen ophalen.  Mijn vader vertelde dat het in zijn kindertijd een geliefkoosd speelterrein was.  Maar niet zonder gevaar: tijdens een spelletje “bedot” was de jas van zijn neef (gelukkig niet de jongen zelf!) in één van de openingen gevallen.  Toen hij die er met een gevorkte stok probeerde uit te vissen, zei mijn vader: “Ach, laat dat toch, die kan je toch nooit meer aandoen!”. “’k Weet het,” antwoordde de onfortuinlijke knaap, “maar mijn boterhammen zitten er nog in!”.     

Tekst: Frank Hellemans, met dank aan Jef Van Olmen en Robert Van Passen. Foto’s: Koninklijke Kring voor Heemkunde.
Uit Kontich Waarloos Hier en Nu, maart 2010.

Vind HIER de lijst van alle artikelen "Kontich Waarloos Vroeger en Nu".
Zoeken in onze website


Created: 21/04/2010, updated: 24/03/2017

© 2003-2017 - MuseumKontich - Alle rechten voorbehouden