Vroeger, nu en later

Al ruim 10 jaar schrijf ik hier tekstjes over Kontich en Waarloos: eerst over oude foto’s van onze beide dorpen en hoe het er nu uitziet. Maar stilaan geraakten de interessante plekjes uitgeput. Dan begon ik wat meer aandacht te besteden aan het sociale, culturele en politieke leven van nu dat ik probeerde te linken aan vroeger.

Ik weet niet of de lezers het interessant vinden. Daarom zou ik jullie, lezers, willen vragen wat JULLIE zoal graag willen weten, of gewoon willen lezen. Want er blijven toch nog veel mogelijkheden over. Vertel het me eerlijk, en als je voorstellen hebt, graag!

“Wat kan je bieden?” zal je misschien vragen. Weet je, ik zal wat meer over mezelf vertellen. Oordeel dan zelf.

Mijn voorouders zijn al generaties van Kontich afkomstig. Ik behoor dus tot een kleine minderheid. Zelf ben ik hier in de jaren 1950 geboren, heb hier school gelopen, was jarenlang bij de scouts en in de jaren ’70 ook een van de leden van de pas opgerichte jeugdraad. Eén van de eerste adviesraden! Jef Plasmans deed zijn eerste stappen in de politiek. Hij is sindsdien jarenlang schepen geweest en zit nu nog altijd in de gemeenteraad.

Ge zijt van Kontich als ge ze herkent: de kleuterklas van de “meisjeschool” in 1956, met o.a. Hilde Michiels (5e van links, rij vooraan; & Hilde, nog bedankt voor de foto!), kinesist Guy Van der Auwera (6e van links, middelste rij) en in het midden (5e van links, middelste rij) de schrijver van dit artikel (puur toeval hoor!).

In de jaren ’80 en ’90 werkte ik mee aan de kritische dorpskrant De Kontichse Kijkop. Wij gaven een frisse kijk op het dorpsleven. Op een onafhankelijke en vooral ludieke manier namen we ook het dorpsbestuur op de korrel. De respectieve machthebbers namen het ons niet in dank af! Toen leerde ik ook Waarloos kennen, want ik verspreidde er ons krantje.

Ondertussen werd ik in de Kring voor Heemkunde geschoold in de lokale geschiedenis. Daar hebben mijn vader, de populaire meester Hellemans, en conservator Joris Olyslaegers me misschien nog het meest beïnvloed. Er werd trouwens terecht een straat naar deze laatste genoemd. Zijn opvolger Guido Theys heeft me ingewijd in onze collectie gereedschap voor landbouw en andere oude ambachten, lokale gebruiken en dorpsgeschiedenis. Dank zij deze drie Kontichse reuzen kan ik nu gidsen, in ons Museum voor Heem- en Oudheidkunde (naast de bibliotheek) en tijdens onze pittige dorpswandelingen (een aanrader!).

Ik kan dus al een beetje meespreken over vroeger en nu!

Ge zijt van Waarloos als ge dit gebouw herkent, op de hoek van de Ferdinand Maesstraat en de Grotesteenweg: vroeger café en danszaal (De Volkslust) en later ijzerwinkel, nu klaar voor de sloop en een nieuw flatgebouw met apotheek ...

Vijftig jaar geleden hadden de politiekers het nog makkelijk. Eén partij (de katholieken) had hier sinds mensenheugnis de volstrekte meerderheid. Hun politiek? Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. In de 21e eeuw hebben er al een vijftiental partijen in de gemeenteraad gezeten en verandert de samenstelling van het schepencollege bij elke verkiezing.

Veeeel vroeger was het blijkbaar toch ook niet allemaal koek en ei toen katholieken en liberalen eerder als kat en hond tegenover elkaar stonden ... (gp)

VIVO was in de jaren 1950 tot 1970 de naam van een dorpswinkel. Er was er een in de Kerkelei van Waarloos en een in de Mechelsesteenweg, waarschijnlijk waar daarna de gazettenwinkel was van Marcella Meeus en Wim Torfs en nu Cosi Cosa (een interieurboetiek). Dat weet ik dank zij enkele lieve mensen op Facebook ("Ge zijt van Kontich als ge…" https://www.facebook.com/groups/1444670595764338/ en "Ge ze van Kontich als ge..." https://www.facebook.com/groups/599016113501578/). Waar was de tijd van de buurtwinkels!

Nu blijkt het ook de naam te zijn voor een verkeerscirculatieplan dat in april in voege is getreden. In het verleden zijn er nog gelijkaardige maatregelen getroffen. Zo wou men de Kruisschanslei twintig jaar geleden enkelrichting maken. Protest, zwarte vlaggen. Het ging door. Nu wil men deze straat weer in beide richtingen openstellen. Weer protest. De mensen hebben een kort geheugen!

Jullie zien, nog ideeën zat. Inspiratie opgedaan? Laat het me weten: jullie kunnen me bereiken via mail (reineringen@gmail.com), telefoon (03 457 63 24) of nog beter: in ons Museum (elke zondagnamiddag van 14h00 tot 17h00, vrij toegankelijk) of elke maandagavond in ons Documentatiecentrum, Duivenstraat 22 (van 20h00 tot 22h00).

Zoeken in onze website